ماجرای هواپیمایی که تا پردیس، زمینی آمد

به گزارش روابط عمومی پارک فناوری پردیس، وارد پارک فناوری پردیس که می شوی، یک هواپیمای غول پیکر توجهت را جلب می کند. از دور فکر می کنی که ماکت یک هواپیماست، ولی وقتی نزدیکش می شوی، یک هواپیمای واقعی رو به روی توست. یک ایلوشین که از چرخه پرواز خارج شده و در سال 1395 از مهرآباد تا پردیس آمده است.

چند وقت قبل فیلم انتقال این هواپیما را به پارک دیده بودم. تصور کن یک هواپیما با این ابعاد، از مهرآباد در وسط شهر تهران، تا پردیس آمده است، آن هم روز یک کشنده و به صورت زمینی! چقدر در طول مسیر برای مردم سوال پیش آمده که این هواپیما چیست و کجا می رود، خدا داند. اما حالا این هواپیما در پارک فناوری پردیس، جاخوش کرده است، بین هتل پارک و مرکز فناوری سراج و تبدیل شده به موزه تجهیزات علوم هوانوردی برای آشنایی دانش‌آموزان و دانشجویان.

برای سر درآوردن از ماجرای این هواپیما و آنچه داخلش می گذرد، روز چهارشنبه ای که برای بازدید کارکنان پارک در نظر گرفته شده، سری به هواپیما یا بهتر بگویم موزه هوانوردی می زنم. هر چهارشنبه برای بازدید کارکانن و فناوران پارک هواپیما آماده است. داخل هواپیما یک کلاس درس بزرگ است، هر آن چیزی که در هواپیما وجود دارد، آنجا قابل مشاهده است. از موتور، اویونیک، رادار، کنترل،  تأسیسات بال و بدنه گرفته تا نحوه حرکت هواپیما در ماکت های جالبی به نمایش در آمده است.

در موزه هوانوردی پارک فناوری پردیس که در حقیقت مرکز آموزشی تحقیقات هوایی است، با چگونگی حرکت هواپیما، جلو و عقب رفتن آن و تکان خوردن باله ها برای شکافتن هوا دیدن کردم. قدیم ترها وقتی مدرسه می رفتم، در سطرهای کتاب علوم دبستان و فیزیک دبیرستان مطالبی خوانده بودم و حالا به عینه می دیدم که نمونه عینی این موضعات به چه شکل است.

داخل موزه، با عملکرد موشک های هدایت پذیر هم آشنا شدم. اینکه چگونه موشک با تغییر نور یا حرارت، مسیرش را تغییر می دهد. یکی دیگر از بخش های موزه، سرعت سنجی بود، جایی که با استفاده از تونل هوا می توانستی سرعت هواپیما را تنظیم کنی.

صدای جرقه هایی راهم را کج کرد به قسمتی که یک ماکت کوچک هواپیما، شده بود نمادی برای معرفی صاعقه گیر آن. ارتعاش الکتریکی به هواپیما وارد می شد و سوزن های تعبیه شده در بالها و بدنه، جرقه ها را به خود جذب می کرد. چیزی که در نمونه اصلی، صاعقه ها را به خود میگرد تا به بدنه هواپیما وارد نشود. موضوع جالب در این قسمت آن بود که یک صوت را پخش کرد، بدون آنکه پخش کننده ای باشد، در واقع با ارتعاش مولوکولهای هوا، صوت به گوش می رسید. یک آزمایش جالب فیزیکی.

یکی از جاهایی که خیلی ها دوست دارند آن را از نزدیک ببینند، کابین خلبان است. جایی پر از دکمه و حسکر و فرمان و پدال که مکان راهبری هواپیماست، چند دقیقه ای هم روی صندلی خلبان نشستم. حس جالبی که از بچگی همراه خیلی هایمان بوده است. هر کس وارد کابین خلبان می شود، عکسی هم به یادگار می گیرد.

یک ساعتی و نیمی می شد که در هواپیما مشغول چرخ زدن بودم. گذر زمان را حس نمی کردم و اگر گوشی ام زنگ نمی خورد شاید مدتها در این موزه جذاب مشغول بازدید بودم. از هواپیما خارج شدم و باز هم به این فکر کردم که مردم در آن روزی که این هواپیما از مهرآباد تا پارک فناوری پردیس آمد، به چه می اندیشیدند.