کارآفرین، مبارز خط مقدم است

بسیاری معتقداند فعالیت در حوزه محصولات دانش بنیان نوعی سرمایه گذاری بلندمدت است که گاهی حتی سال ها برای به نتیجه رسیدن وقت و انرژی نیاز دارد، مصداق بارز این ادعا، حمزه کازرونی مدیرعامل شرکت دانش بنیان "توسعه دانش و فناوری ایلیا"ست. این شرکت نوآور که از سال 89 فعالیت خود را در مرکز رشد و نوآوری پارک فناوری پردیس آغاز کرده در حوزه تولید کاتالیست و مواد نانو ساختار فعالیت می‌کند،تولیدات این شرکت از موارد تحریمی و البته مهم برای پالایشگاه های کشور به شمار می آید، از این رو به سراغ حمزه کازرونی مدیرعامل این شرکت که خود دکترای رشته نانو کاتالیست از دانشگاه تهران را دارد رفته ایم تا اطلاعات بیشتری در خصوص محصولات و همچنین شرایط بازار و این مجموعه به دست آوریم.گفتگوی ویژه ما با مدیرعامل این شرکت را در ادامه بخوانید:
توسعه دانش و فناوری ایلیا را چگونه معرفی می کنید؟
برای معرفی ایلیا باید قبل از هرچیز از معرفی محصول و فعالیتی که انجام می دهیم بگویم، سال 89 ما با مساله تحریم کاتالیست ریفرمینگ نفتا از سوی دو شرکت آمریکایی و فرانسوی که انحصارا تولید این مسول در دنیا را در دست دارند مواجه شدیم، از همان سال برای حل این مساله و با توجه به پیش بینی نیاز پالایشگاه ها به این کاتالیست شروع به تحقیق و توسعه کردیم، دو سال کارهای تحقیقاتی و طراحی خط تولید طول کشید تا نهایتا به محصولی قابل قبول و قابل قیاس با نمونه های خارجی رسیدیم.
پس نیاز است به زبان عامیانه تر کاتالیست ریفرمینگ نفتا را هم برایمان معرفی کنید.
فرایند ریفرمینگ در واقع فرایند تولید بنزین در پالایشگاه ها است پس واحد ریفرمینگ قلب پالایشگاه محسوب می شود که برای انجام این واکنش نیاز به وجود کاتالیست داریم،کاتالیست ها زیرمجموعه نانو ساختار قرار میگیرند و عمر آنها در پالایشگاه حداکثر 10سال است پس از آن در صورت عدم تعویض ،کیفیت بنزین افت می کند، مصرف انرژی پالایشگاه بالا می رود و حتی بازده تولید در پالایشگاه پایین می آید.
برای توضیح بیشتر هم باید بگویم کاتالیست ریفرمینگ، مهمترین کاتالیست بین صدها کاتالیستی است که در صنعت نفت استفاده می شود در واقع هم از نظر جایگاه که برای تولید بنزین به عنوان یک محصول ملی، در پالایشگاه ها مورد استفاده قرار می گیرد و هم به لحاظ سطح تکنولوژی پیچیده ترین کاتالیست مورد استفاده در پالایشگاه ها کاتالیست ریفرمینگ است.
مشتریان اصلی این محصول چه کسانی هستند و وضعیت کنونی بازار شما چطور است؟
مشتری اصلی این محصول تمام پالایشگاه های کشور هستند که بالغ بر 1200میلیارد تومان نیاز کنونی پالایشگاه ها به این محصول است، اما متاسفانه اعتماد به یک شرکت استارت آپی داخلی برای پالایشگاه ها سخت است با وجود اینکه بسیاری پالایشگاه های کشور در وضعیت بحرانی برای تعویض کاتالیست ریفرمینگ هستند اما ترس و نگرانی از به هم خوردن توازن پالایشگاه برای تولید بنزین که یک موضوع ملی به حساب می آید، توان ریسک و پذیرش مدیران تصمیم گیرنده را پایین آورده است.
یعنی شما تا امروز موفق به فروش این محصول نشده اید؟
متاسفانه خیر، اما در حال مذاکره و عقد قرارداد با یک پالایشگاه برای فروش 5تن از محصول هستیم که بیش از سه سال انواع تست ها و خواسته هایشان را انجام داده ایم تا اعتمادشان به دست آمده، البته ما آگاهیم که استفاده یک پالایشگاه از این محصول و ملاحظه کیفیت و مقایسه با نمونه های مطرح خارجی بقیه را هم به سمت ما جذب می کند.
از دیگر دستارودهای شرکتتان بگوید، آیا محصول دیگری هم تولید کرده اید؟
بله یکی دیگر از محصولات مهم شرکت ما IFA 133 است که در واقع یک نانو افزودنی سوخت برای سوخت های دیزل است، این محصول خود یک محصول نو در سراسر دنیا به شمار می آید و از آن به عنوان معجزه ای برای حل مشکلات محیط زیستی یاد می شود که تا امروز تنها دو شرکت انگلیسی و آمریکایی در دنیا به این محصول دست یافته اند.
کارایی و استفاده این محصول در کجاست؟
IFA 133به نسبت یک به هزار به سوخت دیزل اضافه می شود و دو عملکرد مهم دارد اول اینکه تا 18درصد مصرف سوخت را کاهش می دهد و دوم اینکه کاهش دهنده آلاینده های سوخت دیزل تا 50درصد است که این موضوع از دو جهت مسائل زیست محیطی و همچنین کاهش هزینه ها مورد توجه است. همچنین تمیز کردن جداره داخلی محفظه احتراق و سوپاپ ها، افزایش عمر روغن موتور و افزایش عمر فیلتر دوده از دیگر مزیت های استفاده از این افزودنی است. قابل توجه است که بررسی های ما نشان می دهد استفاده از این محصول تنها در تهران موجب کاهش 40درصدی آلودگی هوا خواهد شد. این مهم در دنیا به سرعت در حال فراگیری است به گونه ای که در بسیاری شهرها مثل لندن، سنگاپور و کانادا استفاده از این افزودنی برای اتوبوس های درون شهری اجباری اعلام شده است.
این افزودنی در چه وسایلی قابل استفاده است؟
این افزودنی در کامیون، اتوبوس و مینی بوس درون شهری و بین شهری،سواری دیزل سوز، لوکوموتیو، کشتی و قایق دیزلی، نیروگاه ها و تمام موتورهای دیزل سوز قابل استفاده است که در کشور ما تمامی مصرف کنندگان دیزل از جمله خودروسازان دیزلی، ارتش، سپاه، کشتیرانی، نیروگاه ها و واحدهای تولید برق پراکنده دیزلی و شرکت های اتوبوسرانی می توانند مشتری این محصول باشند.
وضعیت عرضه و فروش این محصول در کشور چگونه است؟
در حال حاضر 120میلیون لیتر در روز مصرف سوخت دیزل در کشور است اما موضوع اینجاست که سوخت دیزل در کشور ما بعد از ونزوئلا ارزان ترین سوخت در دنیاست، در واقع یارانه های دولتی به سوخت دیزل و پایین بودن قیمت این سوخت برای مصرف کنندگان مانع اصلی برای خرید مصرف کنندگان است.
یعنی بازار داخلی متقاعد به استفاده از این محصول نشده است؟
به دلیل قیمت پایین سوخت دیزل در کشور ما، استفاده از این افزودنی برای مصرف کننده توجیه اقتصادی ندارد پس ما روی مسایل محیط زیستی مانور داده ایم و در حال حاضر با شهرداری های تهران و اصفهان مذاکراتی داشته ایم تا برای جایگاه های سوخت از این افزودنی استفاده کنند اما همزمان در حال بررسی بازارهای جهانی و مذاکره با کشورهای دیگر برای صادرات هم هستیم.
برای صادرات شما باید مزیت های رقابتی با نمونه های خارجی داشته باشید، این مزیت ها در چه مواردی است؟
در حوزه کاهش مصرف، IFA 133 نسبت به دو محصول مشابه خود کاهش مصرف بیشتری را در ابتدای فرآیند تست نشان داده است. یکی از این محصولات توسط یک شرکت انگلیسی از سال 2004 توسعه پیدا کرده است که کاهش مصرف 5 تا 12 درصد را در شرایط میدانی گزارش کرده است. شرکت دوم یک شرکت امریکایی است که از سال 2011 اقدام به توسعه این محصول نموده است که میزان کاهش 8 تا 14 درصد را برای محصول خود ثبت کرده است. از سوی دیگر افزودنی ساخته شده توسط شرکت ایلیا حساسیتی نسبت به میزان گوگرد موجود در سوخت نداشته در حالی که محصولات مشابه خارجی با استانداردهای سوخت یورو 5 به بالا هماهنگ هستند.
وضعیت اشتغال و جذب نیروی انسانی در مجموعه ایلیا چگونه بوده است؟
ما در شروع کار دو نفر بودیم که به مرور این تعداد امروز به 15نفر نیروی ثابت و بیش از 40نفر نیروی پروژه ای یا پاره وقت افزایش یافته است.
لزوم حضور در پارک فناوری پردیس برای شما در چه مواردی بوده است؟ آیا حضور در پارک در رشد مجموعه یا توسعه بازارتان اثر مثبتی گذاشته است؟
در سال 89 ما اولین شرکتی بودیم که به عضویت مرکز رشد و نوآوری پارک درآمدیم و تا امروز هم عضو این مرکز هستیم، لزوم حضور ما، نه برای دریافت حمایت های مالی بلکه برای این منظور که در معرض یک فضای دانشی قرار بگیریم بوده است.
مساله این است که فضای کسب و کار در کشور فضایی آشفته و نامناسب است، اما پارک های فناوری تا حدی این آشفتگی ها را در خود سامان داده اند و بسیاری دغدغه ها و معظلات پیش روی شرکت ها را برطرف کرده اند و سرعت پیشرفت کار شرکت ها را تسهیل و تسریع بخشیده اند،همچنین همگرایی و در معرض اطلاعات و همکاری ها قرار گرفتن در این فضا برای ما یک تکیه گاه بزرگ بوده است.
وضعیت کلی کسب و کار دانش بنیان در کشور را چگونه ارزیابی می کنید؟
در سال های اخیر شرکت های دانش بنیان و استارت آپی زیادی توانسته اند به سرعت رشد کنند اما اگر با دقت بیشتری نگاه کنیم متوجه می شویم مجموعه هایی که در زمینه های آی تی فعالیت می کنند سرعت رشد و جلب توجه بهتری دارند، این مجموعه ها اغلب به سرمایه مالی بالایی نیاز ندارند و بستر کنونی کشور برایشان مهیاتر است اما شرکت هایی که به تولید محصولات دانش بنیان دست می زنند علارغم اینکه محصولاتشان ارزش افزوده بالا و ماندگاری بیشتری در بازار مصرف دارند اغلب زمان بیشتری صرف می کنند و قوانین پیچیده تر و دست و پاگیرتری پیش رو دارند از این رو من فکر میکنم دولت باید برای این گروه حمایت ها و تسهیل گیری های ویژه ای در نظر بگیرد.
به عنوان سوال آخر پیشنهادتان به آنان که قصد حضور در فضای دانش بنیان کشور را دارند چیست؟
کسی که می خواهد وارد این حوزه شود باید بداند کارآفرین مبازر خط مقدم این میدان است، باید سختی را به جان بخرد و پیشرو باشد ولی در کنار سختی¬ها، فضای نوآوری و پیشرفت و موفقیت، فضایی پرنشاط و پر تحرک و جذاب است.